Sinds 2001 werden in Afghanistan tienduizenden wederopbouwprojecten uitgevoerd, in een poging een land op te bouwen dat kapotgemaakt was door decennia van oorlog. Nu de inspanningen tot een einde zijn gekomen en de internationale gemeenschap het land heeft verlaten, worden in Uruzgan’s Legacy de resultaten gedocumenteerd. Het onderzoek naar dit extreme voorbeeld van nationbuilding stelt niet de cijfers van de resultaten centraal (zoals de hoeveelheid scholen die zijn gebouwd), maar de impact van de interventies.

Dit project biedt een uitzonderlijk inzicht: veel westerse projecten in Afghanistan hebben een geringe positieve bijdrage geleverd aan de wederopbouw van het land. Uruzgan’s Legacy analyseert en bekritiseert de Nederlandse wederopbouwresultaten van Task Force Uruzgan, maar doet meer dan enkel tekortkomingen benoemen. Er worden concrete voorstellen voor verbetering gedaan, waarmee de publicatie een ‘must read’ is geworden voor toekomstige missies. De commissie ziet niet alleen veel diepgang in het project, ze prijst ook de ontwerper voor het onderzoek op zo’n moeilijke plek.

Met zijn werkwijze voor Uruzgan’s Legacy introduceert Jan Willem Petersen in feite een nieuw soort architect, door zich vergaand aan te passen aan zijn omgeving ten dienste van zijn onderzoek. Een overtuigend researchproject, dat bovendien laagdrempelig wordt gepresenteerd; de kaarten met sterke fotografie en eenvoudig opgemaakte teksten geven de resultaten van deze missie tastbaar en begrijpelijk weer. Uruzgan’s Legacy toont aan dat designers door de rol die zij innemen complexe informatie toegankelijk kunnen maken. Daarmee kunnen zij potentieel een belangrijk verschil maken.